Missing school poem by Anjali godase

*दुरावलेली शाळा* 🏫

 *कोणास ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली* 

 *आणि माझी शाळा की हो बंद पडली ....* 

वर्षभर केला होता अभ्यास

परीक्षा देऊन व्हायचे होते पास

मोठ्या वर्गाचा म्हणी होता ध्यास 

धरायची होती अभ्यासाची कास 

 *पण कोणास ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली ....* 

 

शाळा मला बुडवायची नव्हती 

बागकामाची तर भारी हौस होती 

बाईंची भिती तर मुळीच नव्हती

शाळा मला माझी आवडती होती 

 *पण कोणास ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली ....* 

नवीन नवीन शिकायचं होतं बरंच काही वाचायचं होतं बाईंच खूप ऐकायचं होतं मनातलं थोडं लिहायचं होतं *पण कोणास ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली* ....

गणिताची गंमत होती शिकायची

मराठीतील व्याकरणाची तयारी करायची 

इंग्रजीची भीती होती घालवायची 

जिद्द होती नाव मोठं करण्याची 

 *पण कोणास ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली ....* 

मित्र-मैत्रिणींसोबत मजेत दिवस घालवायचे

दुपारचा शाळेतला भरपेट भात खायचे 

बाईंसाठी रोजच गुलाबाचे फुल आणायचे

कधी कधी हसायचे तर कधी रुसायचे 

 *पण कोणास  ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली ....* 

सर्वजण एकत्र खेळायचो मजेचे खेळ 

बाईबरोबर आवडीने कधी कधी खायचे भेळ

घरात एकटीलाच जाईन आता वेळ 

शाळेच्या मुलांशी कधी बसायचा मेळ

 *पण कोणास ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली ....* 

दुरावलेली शाळा ऑनलाईन मला भेटली

फोन व्हाट्सअप वर अभ्यास घेऊ लागली

विषय मित्र अभ्यास मित्र संगत नवी भेटली

घरीच बसून शिकायची भारी मौज वाटली

 *पण कोणास ठाऊक कोणाची दृष्ट लागली....* 

आठवण आली की रोज जाते शाळेकडे

बाईंचा आवाज ऐकण्यासाठी रोज बघते वाटेकडे

शाळेशिवाय बाई शिवाय गिरवायचे आता धडे 

करून स्वतःचे रक्षण उघडतील शाळेची कवाडे 

 *पण कोणास ठाऊक* 

 *कोणाची दृष्ट लागली* ....

 *आणि माझी शाळा की हो बंद पडली ....*

         ✍🏻✍🏻

 *सौ . अंजली शशिकांत गोडसे* 

 *शाळा, बिरामणेवाडी* 

 *ता .जावली जि.सातारा*